‘’İnsanlar, benim o gün çok yorgun olduğum için koltuğumdan kalkmayı reddettiğimi söyleyip duruyorlar. Doğru, yorgundum ama sebep bu değildi. İş günü olmasının fiziksel yorgunluğu değildi bu. Yaşlı da değildim, 42 yaşındaydım. Çok yorgundum. Sürekli haksızlığa uğramaktan ve bunu kabullenmekten yorgundum.”
Her şey 1 Aralık 1955 Perşembe günü, Alabama’nın Montgomery şehrinde, 42 yaşındaki siyahi bir kadının belediye otobüsünün ortasındaki ‘değişken’ statülü koltuklardan birine oturmasıyla başladı. 1900’lerin başından beri uygulanan yasaya göre, belediye otobüslerinde ilk 4 sıradaki koltuklar derisi beyaz olan yolculara aitti. Siyahi insanlar, belediye otobüslerinin yolcularının çok büyük bir oranını oluşturmalarına rağmen, onlara otobüslerin en arka koltukları ayrılmıştı. Ortadaki değişken statülü koltuklarsa beyazların sıraları doluncaya kadar siyahların da oturabilecekleri koltuklardı. Beyaz sıralar dolduğunda ya da şoför istediğinde siyahlar oturdukları bu koltukları boşaltıp daha arkaya geçmek zorundaydılar.
İşte o gün Parks şoföre ‘Kalkıp yerimi bir başkasına vermem gerektiğine inanmıyorum.’ diyerek karşı çıktı. Ve karşılığında tutuklandı. Ancak bu tutuklanma ve devamındaki süreç bir siyahi ayaklanma ve başkaldırının fitilini ateşledi. Olaydan sonraki bir yıldan daha uzun bir süre boyunca siyahiler otobüslere binmedi, her yere yürüyerek gitti. Martin Luther King’in liderliğinde devam eden sivil haklar hareketi büyük uğraşlar sonucunda meyvesini verdi ve 1964 yılında Sivil Haklar Yasasının çıkmasını sağladı. Rosa Park bu direnişin sembolü haline geldi.
24 Ekim 2005 günü 92 yaşında hayatını kaybetti. Defnedileceği 29 Ekim gününe kadar şehirdeki bütün belediye otobüslerinin ilk sıra koltuklarına siyah kurdela takıldı. Cenaze törenine katılan ABD’nin ilk siyah kadın Dışişleri bakanı Condoleezza Rice, ‘Parks olmasaydı muhtemelen ben bugün Dışişleri bakanı olamazdım’ dedi.