Bir işe girebilmek için her türlü gayreti gösterdim. Aynı zamanda sabrı da tek başına yaşayan bir kadın ve aynı zamanda bir anneyim. İş ararken yaşadıklarım sabır sınayan bir komedi filmi gibi. Özellikle son yedi aydır her şeyde bir hayır aramak bazen yoruyor insanı. Benim de iş arama serüvenim bir hayli yordu beni. Olanlar hem beni hem çevremdekileri güldürür hale geldi.

2024 Haziran ayından bu yana iş başvuruları yapıp durdum. Tam dört farklı yerden olumlu sonuç alıp sevinirken her seferinde sevincim kursağımda kaldı. Gariplikler dizisi, bir lojistik deposunun mülakatının “Başvurunuz olumlu değerlendirildi, evrakları hazırladıktan sonra işe başlayabilirsiniz.” demesi ile başladı. Bütün evrakları teslim edip işbaşı yapacağım günün bildirileceğinin söylenmesi üzerine beklemeye koyuldum. Bu bekleyiş tam üç ay sürdü.

E, tabi tokun açtan haberi olmazmış ki sonuç “Bir süreliğine alımlarımız durduruldu.” cevabı oldu. Ölür müsün, öldürür müsün? Boşa geçen zamana mı yoksa aldığım cevaba mı yanayım bilemedim. Onun şokunu atlatamadan yine başvuru yaptım. Farklı bir depodan arandım “İş görüşmeniz olumlu, evrak hazırlayın. Haftaya salı günü işbaşı yapacaksınız.” dendi. Derin bir nefes aldım, nihayet işe başlayacaktım. Ve bilin bakalım ne oldu? Pazartesi günü “Servisler dolu. Yeni servisler eklenince en geç 10 güne size geri dönüş yapacağız” dendi. Bu yeni bekleyiş de tam iki ay sürdü. Sonuç ne mi oldu: “Yeni oluşturulacak vardiya iptali sebebiyle işe alımlar durduruldu. Üzgünüz gelip evraklarınızı alabilirsiniz.”

Ben de boşa geçen iki ay daha, “Ev sahibi gözünün içine bakar. Çocuğun, ihtiyaçları için gözünün içine bakar. Senin ne durumda olduğun kimin umurunda, karamsarlık yok.” dedim. Tekrar başvurulara devam. Bu kez bir fabrika ile görüşme sağladım, “olumlu” dendi ama inancım da yok tabi. Neyse ki bu kez görüştüğüm yer evrakları teslim alıp iş yeri kıyafeti verince, “Tamam, bu kez oldu.” dedim. Görüşme cuma yapıldı, pazartesi başlayacağım söylendi, üç hafta geçti hâlâ ses yok. Bu arada farklı yerlere de başvurular yapmaya devam ediyorum tabi. Bu kez bir sekreterlik işi buldum. “Yarın aranıp gerekli bilgi verilecek.” denildi. “Hayırlı olsun.” bile denildi. Ondan da dört gündür haber yok.

Sıkıntılar bununla da bitmiyor. İstediğin işe başvuru yapabilmen de mümkün olmuyor. Çünkü bir de yaş sınırı var. Yani 45'i geçtiysen sana geçmiş olsun. Şimdi ben ne yapmalıyım? Emeklilik yaşının 60 olduğu bir ülkede, 45 yaşla sınırlandırılmış işçi arayan patronlara ne demeliyim?

Görsel: Pixelshot