Sevgili İdil Eser,

Hepimiz biliyoruz ki yeryüzünde zulüm, sömürü ve hak ihlalleri olduğundan beri, doğruluğun, adaletin, aklın ve vicdanın sesi olan ve bu uğurda mücadele eden insanlar da hiç eksilmemiştir. Ve yine hepimiz biliyoruz ki, baskı ve zulmün en şiddetlisinin ardından bile her zaman umutlar çiçeğe durmuş ve direniş çiçekleri karanlığı yırtarak çıkıp, dünyayı yeniden güzelleştirmiştir.

Bugün(lerde) simsiyah bulutlar kaplasa da gökyüzünü, biliyoruz ki karanlığı yırtmak için el ele verenler oldukça, her zaman olduğu gibi güneş yeniden doğacaktır. İşte sen bizim için bugün, güneşin yeniden doğması için var olan ve direnen yüreklerdensin.

Belki şu anda çok istediğin ve sevdiğin kedilerin ve müzik CD’lerin seninle değil ama inan hâlâ işinin başındasın. Varlığın hâlâ insan hakları mücadelesinde bir ışık olarak parlıyor... Ve bil ki; tüm dostların, arkadaşların ve senin insan hakları mücadeni selamlayan tüm yürekler orada, seninle, yanı başında... Yürekleri senin yüreğinle birlikte atıyor.

Bizler, geçmişte 12 Eylül Mamak zindanlarında her zaman doğruyu, yaşamı ve bunlar için direnmeyi savunan bir grup kadın olarak, bugüne kadar yürüttüğün onurlu mücadeleyi selamlıyor ve dört duvar arasında bir başına olduğun şu günlerde sana sımsıcak dayanışma duygularımızı yollayarak, yüreklerimizi yüreğine katıyoruz. Uzat ellerini ve tut ellerimizi. O sıcaklığı ve yürek atışlarımızı hissedeceksin.
Yıllardır söylenegeldiği ve bilindiği gibi elbette hiçbir karanlık sonsuz değildir. Her gecenin bir sabahı, her sabahın bir sahibi vardır... Ve güneş elbet yine doğacaktır. ,

Duyduk ki sen de bizim gibi sarılmayı çok severmişsin. O ışıl ışıl sabahlarda, güneşin sofralarında, hepimiz bir arada neşeyle şarkılar söyleyeceğimiz günlerin umudu ve inancıyla seni ve şahsında tüm insan hakları mücadelecilerini sımsıkı sarıyor, kucaklıyoruz. Yalnız değilsin, yalnız değiliz.. Kendine iyi bak!

Dostlukla, sevgiyle, dayanışmayla...