“Artık yeter” diyerek, 1 Mayıs’ta alanlarda buluşmamız gerektiğini düşünüyorum. İşçisi, emeklisi, tüm emekçiler… Hepimiz sefalet içinde yaşarken, bir de işçi bayramı var. Kadını, erkeğiyle o meydanları doldurmamız, sesimizi duyurmamız gerekiyor. Bizim için, çocuklarımızın eşit doğması, eşit fırsatlar alması önemli.

Taleplerim net: Kadın cinayetlerinin durması, kadınların üzerinden yüklerin kalkması, gelecek kaygısının, stresin bir ülke sorunu olmaması… Eşit işe eşit ücret, kimsenin iş kaygısı yaşamaması… Zenginlerin çocuklarıyla aynı okullarda okuyabilen, bir ev almak için sağlığını kaybetmeyen, çocuklarını güven içinde büyütebilen bir toplum kurmalıyız. Artık korkuları bırakıp birlik olmamız gerektiğini düşünüyorum. Her geçen gün insanların alım gücü azalıyor, ama bu dünya sadece zenginlerin değil; bu ülke hepimizin. Onların verdiği kadar değil, onurlu bir şekilde yaşamak istiyoruz.

19 Mart’tan sonra meydanlarda dayanışmanın, hak arayışının gücünü hissettim. Kadın, çocuk, işçi, emekli… Herkes hak, hukuk, adalet için oradaydı. Dayanışma, birlik ve mücadele demektir. Meydanları doldurmak, güçlü olmak, taleplerimizi bir araya getirmek için birlikte olmalıyız. Bizim üretimden gelen gücümüz var ve bu gücü birleşerek kullanmalıyız. Çocuklarımız güzel günler görsün diye, hep birlikte 1 Mayıs meydanlarına çıkmalıyız. Birlik olursak, güzel günlere ulaşacağımıza inanıyorum.
Nasıl örgütlenmeliyiz? 1 Mayıs çağrısıyla, sendikalar, sivil toplum örgütleri, kurumlar hep birlikte çağrı yapmalı, birleşmeliyiz. Ama en çok da ihtiyacımız olan şey, sağlam bir eğitim sistemidir. Önce eğitim, sonra da birbirimizi düşünmek, birlikte hareket etmek… Unutmayalım ki, "Bana dokunmayan yılan, bir gün sana gelir ve seni de sokar." Geleceğimiz, çocuklarımızın geleceği karanlık olmasın. En çok istediğim şey, özgürlüğümüzün elimizden alınmamasıdır.

Görsel: Canva Pro Dream Lab