Dilge Güney’in “Mavi Yıldız”, bitmesin diye yavaş yavaş okuduğum bir bilim kurgu romanı. Yalnızca çocuklar için değil, herkes için yazılmış bence. Çağımızın çılgınlıklarının ileride ne boyutlara ulaşacağıyla ilgili tahminlerde bulunuyor. Alışveriş çılgınlığı, sanal bağımlılık, sömürdüğümüz doğa, yok ettiğimiz duygular... Ve son günlerin en merak edilen bilimsel buluşu: Yapay zeka. Yapay zeka bizi yeni bir varoluşa mı yoksa yok oluşa mı götürecek?

On üç yaşındaki Sonsuz ve arkadaşı Can, Mavi Yıldız adlı kuyruklu yıldızın dünyaya çarparak onu yok edeceği söylenen bir zaman diliminde yaşıyor. Sonsuz, babası ve arkadaşlarının Mars’ta yaşam projesiyle Mars’a giderek bu tehlikeden kurtulabileceğini düşünürken, Can başka bir çözüm olduğunu belirtiyor. Bu korku yüzünden insanlar dünyayı hızla terk etmektedir. Ama Can’ın da içlerinde bulunduğu teknolojiyi sınırlı kullanmaktan yana olan ve Pahana’nın dışında Lanikea’ya yerleşmiş olan bir grup insan, yalan haberlere engel olmak ister.

Pahana adlı yaşam merkezinin yapay zekası Edward ise orada kalan insanlara tozpembe tablolar çizmektedir. Ama gerçek öyle midir? Dünya gerçekten yok olacak mıdır? Yapay zekaya vicdan yüklenebilir mi? Yüklenirse, bu nelere yol açar? Tüm bu soruların yanıtları kitabın içinde.

Dilge Güney kitapta Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nün özüne, gök bilim alanındaki yeni buluşlara da değiniyor. Fonda, Korsakov’un “Şehrazat”ı çalıyor sanki. Merak duygunuzun bir an olsun azalmadığı bir roman okumak istiyorsanız, “Mavi Yıldız” tam size göre.

Kaynak: Evrensel gazetesi