Yine bir savaş filmi... Bu sefer ise filmde bir iç savaşı izliyoruz. Film 1664 yılında Virjinya - Petersburg kuşatmasını anlatıyor. Savaş filmlerini sevmeyen var ise bu filmi izlemeli bence. Çünkü bu filmde öldürenler kahraman, ölenler şehit ve bekleyen kadın ve çocuklar perperişan değil. Savaşandan çok geri de kalan kadınların gözlerindeki barış özlemini anlatıyor.

Amerikan İç Savaşı başlamadan önce Ada isimli Peder’in kızı ve Kuzey Carolina’da işçilik yapan Inman tanışırlar. Ada’in elinde bir tepsi vardır ve çevredekilere içecek götürürken Inman ile konuşma fırsatı yakalar. Çok geçmeden savaşın başladığı haberini alırlar. Inman’dan fazlasıyla etkilenen Ada ise; onu dönene kadar bekleyeceğine söz verir. Aslında buraya kadar bilindik, klişe filmlerden biri gibi gözüküyor. Aslında çok spoiler vermek istemem ama buraya kadar anlattığım herhalde filmin bir on dakikasıdır ve film iki buçuk saat sürmektedir. :)

Savaş sırasında Inman sevdiği kadına ulaşmak için çok fazla yol kat ediyor. Bu uzun yolda ise savaşın en çok kadınları etkilediğini film bizlere gösteriyor. Filmin en çarpıcı yanlarından biri ise; Inman yağmurlu bir gece vakti bir eve sığınıyor. Bu evde, savaşta kocası ölmüş bir kadın ve çocuğunu görüyor. Bir anne sadece anne midir? Yoksa hem anne hem kadın mıdır? İşte bu soruyu sorduruyor.

Gelelim tekrar Ada’ya... Kız kardeşlik köprüsünü bir kez daha bu filmde izleyeceksiniz. Kadın dayanışmasının ne kadar kıymetli olduğunu çok içten yaşayacaksınız. Çünkü Ada, yaşadığı evin içinde çaresizken genç bir kadın olan Ruby ona hayatta kalabilmesi için birçok şey öğretiyor. Aynı zamanda ise iyi bir dayanışma örneğini bize sunuyor.

Bu filmi yazmak istedim. Çünkü kadın dayanışmasını, bir kadının neler yapabileceğini, dostluğu, acıyı aklınıza ne gelirse hepsini bana hissettirdi. Aşkı nasıl yaşamak istiyorsak öyle yaşıyoruz. Hayatta kalmayı bilmiyorsak bir el tutar ve bize nasıl yapacağımızı öğretir. Canımız yandığında neler yapabileceğimizi aslına bakarsak biz bile bilmiyor olabiliriz. (Dilerim öğrenmeyelim de.) Ama birbirimizi tanıyalım veya tanımayalım, konuşalım veya konuşmayalım biz hep biriz. Çünkü biz kız kardeşiz.

Beni çok etkileyen filmi umarım siz de beğenirsiniz. Şimdiden iyi seyirler dilerim.