Sizin çocuğunuz hiç sizden alınıp başkalarına verildi mi? Ya da siz çocukken hiç birilerine emanet bırakıldınız mı? Filistinli anneler, babalar çaresizler. Çünkü onlar çocuklarını koskocaman dünyaya sığdıramıyor; dünya da Filistinli çocuklara kucak açıp onları yaşamda tutamıyor. O çocuklar bize şimdi insanlığımızı sorgulatıyor. Koca adamlar göbekleri, kasaları, siyasi alanları daha da şişsin diye Filistinli çocukların üzerine havadan, karadan yağmur gibi bomba yağdırıyor. Ey insanlık duy artık! Filistinli çocuklar sizden şeker istemiyor; sadece annelerinin gölgesinde oynayıp, babasının göğsüne yaslanmak, korkmadan yaşamak istiyor. Koptum biliyorum, artık beynimi Filistinli çocuklara emanet bırakarak kitaba dönmem gerektiğinin farkındayım.

Claire Keegan’ın Emanet Çocuk adlı eseri ile kitap yolculuğumuz İrlanda kırsallarına; iyi ya da kötü çocukluk anılarımıza. Çocuk deyip de geçme, “Çocuktur anlamaz” denilen yıllarda o küçük insanın beyniyle yüreği arasındaki yolculukta tüm bir insan ömrünün temeli atılır. Kimseler bilmez. Bakarlar, fakat görmezler. Oysa o yıllarda ne ışıklar söner ne çağlayanlar akar, volkanlar fışkırır, depremler olur, keşifler yapılır sessizce. Yol arkadaşımız küçük, isimsiz bir kız çocuğu. Çocuk dediysem o sevgiyi de değeri de empatiyi de bağışlamayı da bilen, boyu ile orantısız kocaman yürekli biri. Bu çocuk ailesi tarafından hiç tanımadığı çocuksuz Kinsella çiftine verilir. Ebeveyn olmak için mutlaka kendi çocuğunuzun mu olması gerekir? İnsanlık tarihinin anaerkil sürecinde, henüz ben kavramı gelişmemişken, miras kavgası ve beraberinde bencilleşen çekirdek aileler henüz oluşmamışken, dolayısıyla prens ve prensesler doğmamışken çocuklar yaşadığı topluma aitmiş. Herkes tarafından sevilir, koruma altına alınırmış. Ne iyi olurdu Filistinli çocukların da dokunulmazlığı ilan edilse… Evet yine sıçramalı beynim Filistinli çocuklara gitti. Emanet Çocuk yeni evinde ‘aile’, ‘ev’, ‘sevgi’ kavramlarını yeniden keşfetmeye başlar.

Claire Keegan, bu eserde aile, sevgi, karşılıksız verme, ebeveyn temalarını işler. Aile ve çocuk ilişkisini akıcı bir dille düşündürür. Bu sıcak metin, hoş sohbet tadında sarar okuyucuyu. Savaşların son bulduğu, çocukların ölmediği bir dünya dileğiyle…

Fotoğraf: Nebat Bukrek/Ekmek ve Gül