Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği ile sevdiğim ve değer verdiğim can arkadaşım sayesinde tanıştım. Henüz Ankara’da yaşarken sosyal medyadan takip ettiğim sayfa paylaşımları bende hayranlık uyandırıyordu. Bu muhteşem kadınların omuz omuza vererek oluşturdukları dayanışmanın bir parçası olma hayali kuruyordum. Tekdüze ve yalnız geçen bu hayat bana göre değil diye düşünüyordum.

2018 yılında İstanbul’da yaşama kararı aldım ve hayata geçirmek için iki oğlumla birlikte taşınarak bu isteğimi gerçekleştirdim. Biraz korku, biraz heyecan ile başlayan hayatımızın yeni bir dönemine girmiş bulunuyorduk. İş arama serüvenim devam ederken can arkadaşımla beraber derneğe gitmek için konuştuğumuzda oldukça heyecanlanmıştım ve nihayet çok merak ettiğim o güzel kadınlarla tanışma fırsatım olacaktı. İlk defa bir kadın derneğine gidiyordum. Sanki beni yıllardır tanıyorlarmış gibi güler yüzle karşıladılar, her biri günlük hayattan kopup gelen, farklı hayatlara sahip olmalarına rağmen aynı ortak paydada birleşmiş, güçlü dayanışma ruhunu iliklerime kadar hissettiren davranışları karşısında yalnız olmadığımı, hangi koşulda olursa olsun onlarla olmak için elimden geleni yapacağımı düşünerek kendimi daha o zaman güçlü hissetmiştim. Artık yüreklerini ortaya koyacak, koşulsuzca beni sarmalayacak onlarca kız kardeşim vardı. Bu duygular içerisinde geçen zamanlarda yeni arkadaşlarımla olmak için sık olmasa da fırsat buldukça uğramaya çalışarak belli bir süreç geçirmiştim. Tabii gidemesem de sosyal medyadan faaliyetlerini takip ederek geçen zamanda kendimi daha da yakın hissetmeye başlamıştım. Dayanışma ruhuyla bir araya gelerek, çaresiz kalan kadınların hayatlarına nasıl dokunduklarını, onların hayata tutunmaları için var güçleri ile nasıl koşturduklarını daha yakından gözlemlemeye başlamıştım.

Her seferinde yeni yüzler görmem çabalarının boşuna olmadığını, dayanışmayı daha da büyüttüklerini düşünerek bende farklı bir heyecan uyandırıyordu. Zincirin bir halkası olmam için beni adeta motive ediyorlardı. Tabii ki bende onlarla beraber mücadele etmeliyim dedim ve üyeliğimi başlattım. İlk zamanlar sık sık olmasa da fırsat buldukça kız kardeşlerimle beraber olmak için çaba gösteriyordum. Pandemi öncesi 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü etkinliğinde dayanışma ile bir araya gelerek, bilinçlendirme adına ortaya koydukları o muhteşem yaratıcı güçleri karşısında çok şaşırmış, her biri ile gurur duymuştum. Sonraki süreçlerde daha sık aralarında olmak için imkanlarımı zorlamaya başlamıştım. Yaşamın zorlukları karşısında kapıldığım karamsarlıklar ve zaman zaman içimi saran yalnızlık hissinden eser kalmamıştı. Haklarımızın farkında olarak hareket etmenin verdiği gücü artık hissediyor ve yaşıyorum.

Kadınlar asla yalnız değilsiniz, bir yerlerde dokunarak güçlü kılabileceğimiz ve hayatlarına anlam katacağımız bir kız kardeşimiz mutlaka vardır. Dayanışma ile ortaya konulan yaratıcılık gücünün verdiği mutluluğu benim gibi bütün kız kardeşlerimin yaşaması dileği ile. Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği ve yürekli kadınları iyi ki varsınız, sizi çok seviyorum. Kadın mücadelesini büyüterek yarınlara taşımak dileği ile, nice 9. yıllara...

Fotoğraf: Ekmek ve Gül