En büyük şansımız yalnız olmamamızdı
Yeğeni madde bağımlısı olan, tedavi gören ve bu illetten kurtulan sağlık çalışanı bir kadın yaşadıkları süreci yazdı.

Merhaba Ekmek ve Gül takipçileri;
Son yılların ve günümüzün en büyük kabusu olan madde bağımlılığı üzerine yazıyorum sizlere. Yeğenim sürekli tutarsız, seri bir şekilde yalan söyleyip asla çalışmak istemezdi. Hepimizden kopmuş bizleri dinlemeyen biri olmuştu, önüne geçemiyorduk; konuşmaya çalıştığımızda sürekli geçiştiriyordu. Sürekli olarak odasından anlayamadığımız çok ağır pis bir koku geliyordu, dış görüntüsüne hiç önem vermiyordu. Ablamın hiç kullanmadığı kredi kartı borcu hiç ama hiç bitmiyordu. Çünkü annesinin şifresini biliyor ve haber vermeden kartı alıyordu.
Madde bağımlısı olduğunu hiç hesaplayamıyor konduramıyor, aklımıza getiremiyorduk. Yeğenim madde bağımlısı olduğunu bana kendisi açıkladı. “Madde bağımlısıyım” dediğinde, bana cehennemin kapısı açıldı zannettim. Ateşler içerisinde yürü yürüyebilirsen artık. Bazen insan ufak şeyleri dert ederken öyle bir dert gelir ki insanın kanatlarını kırar, çaresiz bırakırmış. İmkansız bir itiraftı bu. Karmakarışık duygular, öfke, korku, suçluluk, merhamet bütün duygularım hepsi iç içe geçmişti. Girdiğim şoktan “Neler yapılabilir, onu nasıl kurtarabiliriz?” düşüncesine başlayamıyordum bile. “Nasıl başladı, neler yaşadı hiç bilemedik!” diye sormaya başlıyor insan kendine. Bunu anlayamadığınız için kendimize kızdık...

SANCILI BİR SÜREÇ OLDU, AMA BİZ KAZANDIK
Tedavi olmayı kendi istediği için şanslıydık (çoğu tedaviyi reddeder çünkü). Tedavi sürecinde de şanslıydık, çünkü yalnız değildik. Hastaneye yatırdığımızda ruhsal ve psikolojik olarak çöküntüde ama sakin ve kararlıydı. Hastaneden çıkıp eve getirdiğimiz süre sıkıntılı ve sancılı oldu, eve ziyaretine gelen insanlardan madde almalarını istiyor, balkona çıkıp ‘imdat’ diye bağırıyor, sonra içeri girip hiçbir şey olmamış gibi sohbete başlıyor, madde bulabilmek için arkadaşlarıyla neler yaptıklarını anlatmaya başlıyor ya da bizlere küfürler ediyor yarım saat sonra hiçbir şey hatırlamıyordu. Doktoru bulunduğu çevreden uzak durması gerektiğini söyledi, mümkünse başka bir şehre taşınmamızı önerdi, ama bu mümkün olmadı. Ama yine de sabrettik ve biz kazandık. Madde bağımlılarının tedavisi çok pahalı ve biz bu tedaviyi tek başımıza yaptıramazdık. Karadolap Spor Kulübünün maddi ve manevi desteğiyle tedavi gerçekleşti. Karadolap Spor Kulübü sadece spor kulübü değil, toplumda kaybolmaya yüz tutan, değerleri korumaya çalışan, madde bağımlısı gençleri topluma yeniden kazandırmak için ciddi anlamda çabalayan bir spor kulübüdür. Yanımızda oldukları, bize destek oldukları için kendilerine tekrar tekrar teşekkür ediyorum.

İlgili haberler
Emani’nin cenazesinde yükselen ses: Tacize uğruyor...

Suriyeli Emani ve 10 aylık bebeği için Sakarya’da yapılan cenaze töreninde mülteci bir kadın tacize...

OHAL’de kadınlık halleri: Her halde direniş...

Dosyadaki her bir kadın, mesleklerini elde etme çabaları, yaşamları, ihraçların kadınlar için katmer...

Ayşegül D. için adalet!

Çocuğunu istismar ettiği için kocasından şikayetçi olan, bunun üzerine kocası tarafından şiddete ve...