Kocaeli Çayırova'daki Baldur Süspansiyon fabrikasında DİSK'e bağlı Birleşik Metal-İş sendikasına üye işçiler 25 Aralık Cuma sabahı haklı mücadelelerinden geri adım atmayıp, yönetimin tüm engelleme çabalarına rağmen greve çıkmışlardı ve grev hala tüm neşesi, umudu, mücadelesi ve dayanışmasıyla devam ediyor. Elbette bu grev sadece fabrika önünde ateşin başında mücadelelerine devam eden işçilerin değil başka fabrikalardan işçilerin, işsizlerin, gençlerin, güvencesiz, sigortasız, sendikasız, kayıtdışı çalışmaya devam eden işçilerin emekçilerin de grevi. Grevin ilk gününden beri farklı toplumsal kesimler, siyasetçiler, sanatçılar, yazarlar, hukuk kurumları, yerel yönetim temsilcileri, dernekler ve sayamadığımız birçok kişi destek dayanışma ziyaretinde bulundu, bulunmaya da devam ediyorlar ama bu fotoğraflarda hep karede olan ancak görülmeyen birileri daha var: aileler, çocuklar, eşler. İşte bu görünmeyen ama grevin ilk gününden beri parçası olan işçilerin eşlerinin taleplerini dile getirmelerini sağlamak, grev sürecini onlardan dinlemek için gerçekleştirdiğimiz canlı yayınımızın konukları Yasemin ve Semiha. Onlarla konuşurken asla ümitsiz bir şey çıkamaz ağzınızdan çünkü onlar o kadar neşeli, direngen ve mücadeleciler ki.

'DAYANIŞMALARI SEVİNÇLE KARŞILIYORUZ'

İlk önce Yasemin söze başlıyor: "Eşim 2 yıldır Baldur’da çalışıyor, ben bir milyoncuda satış elemanı olarak çalışıyorum, daha yeni evliyiz ve çocuğumuz yok. Eşim işe ilk girdiğinde henüz sendika yoktu, 5 yıl öncesine kadar uzanan bir süreçmiş ama biz öncelerini bilmiyoruz. Sonra sendika yetki aldı ve patron sözleşme imzalamak istemedi ve işçiler de karar aldı ve greve çıktılar. Grevi her yönüyle evde de yaşşıyoruz. Örneğin evin masrafı var, krediler var. Ben maddi sorunları kafaya takmamaya çalışıyorum. Eşim takınca da ona moral vermeye çalışıyorum. Ben çalışıyorum en azından. Sadece benim eşim değil tüm işçiler aynı durumda. Benim çocuğum yok belki ama Baldur’da çalışan çoğu işçinin çocuğu var. Yeri gelince para olmayınca çocuğa ne alabilirsiniz, nasıl anlatırsınız? Biriken kiralarımız var. Ama dayanmaya devam ediyoruz. Dayanışmaları sevinçle karşılıyoruz. Bu dönemde bekleyeceğiz tabi ama eşlerimize moral vermek yanlarında olmak önemli."

'BİRLİK BERABERLİKLE HER ŞEYİN ÜSTESİNDEN GELİNİR'

"Eşim greve gittiğinde bana fotoğraf, video gönderiyor. Herkes neşeli, gülüyor falan. Patron da kameradan izleyince onların da tabi morali bozuluyordur." Patronun sendikalı işçi çalıştırmasının işine gelmediğini söyleyen Yasemin "Her şey onların elinde olsun istiyorlar, işçileri köle görüyorlar ama köle değiller. Her şeyin güzel olmasını istiyorum. Birlik beraberlikle her şeyin üstesinden gelinir. Herkes bizi izlesin, takip etsin, destek olsunlar istiyorum. Hala yeterli değil; daha çok dayanışmaya desteğe ihtiyaç var" diyor.

'PES ETMEK EN KOLAYI, DİŞİMİZİ SIKIP KAZANACAĞIZ'

Semiha devam ediyor: "Eşim 4 yıldır bu fabrikada çalışıyordu. Bu süreçte 25/2 gerekçesiyle asıl sebebi sendikaya üye olmak olan işten atılan 21 işçiden biri de benim eşim. Kod 29 ile işten çıkarılan eşim ne tazminat ne işsizlik maaşı ne de son çalıştığı ayın ücretini alabildi. O da yetmezmiş gibi bu koddan işten çıkarıldıysanız iş bulmanız da çok zor.  Benim bu dönemde en çok korktuğum şeydi eşimin işsiz kalması. Bu dönemde ben çalışıyorum, çalışmak zorundayım. Kış ayındayız ve ben evimde doğalgazı açmadan oturmak zorunda kalıyorum düşünebiliyor musunuz? Her şeyin pahalı olduğu bu dönemde işsizlikle karşı karşıya kaldık. Ama bir şekilde dişimizi sıkıp bu grevi kazanmaya çalışacağız. Pes etmek en kolayı."

'GREV SADECE BALDUR'UN GREVİ DEĞİL'

"Grevden önce fabrika çok yoğun tempoda çalıştı. Bence işveren kendince önlem aldı. Ürünleri grevden önce depoladı. Mobbingler başladı, tutanaklar tutuldu sudan sebeplerle. İşten çıkarmalar oldu, sonrasında zaten işçilerin oylarıyla grev kararı alındı. Eşim grev başladığından beri sanki çalışıyormuş gibi her gün sabah gidip akşam geliyor. Ben grevi hayatımda ilk kez yaşıyorum, ilk kez grev nedir görüyorum. Çoğu şeyini yeni öğreniyorum. Tanıdığımız, tanımadığımız birçok kişiden destek geldi. Ciddi anlamda da sesimiz duyulsun diye uğraşıyoruz. Bu işin en önemli yanı herkesin sesimizi duyması, herkes Baldur grevini bilsin istiyoruz. Maddi destekler de yapıldı. Grevde insanlar daha fazla birbirine kenetlendi. O zaman birliği hissediyorsunuz. Maddi yardımlar önemli ama en önemlisi başaracağımıza dair dayanışma. İnsanların buna inanması ve yanımda olması gerekiyor. Pandemi döneminde patron grevi bu kadar uzun tutabileceğini belki de düşünmedi. Dayanışmayla grev kırılmayacak. Bir mesaj bile o kadar önemli ki. Bu sorun sadece buranın sorunu değil. Çoğumuzun çalıştığı yerde şartlar iyi değil. Burada işçiler bir dur deyip greve çıktılar ama hala bunu yapamayan birçok işçi var. Oturduğumuz Gebze bölgesinde çok fazla işçi var bu nedenle bu grev sadece Baldur’un grevi değil. Patronun bu yayılmayı görmesi lazım, baskıyı hissetmesi lazım."

'BUGÜN BALDUR YARIN BAŞKA BİR YER'

Pandemide ağırlaşan çalışma koşulları tüm işçileri etkiledi. Güvencesiz, düşük, uzun çalışma saatleriyle çalışan işçiler açısından tablo daha vahim. Baldur işçileri de tüm bu çalışma düzenine itiraz edip sendikalı oldular ve patron da TİS masasına oturmayınca greve çıktılar. Bu grev kadın işçilerin, sendikalı-sendikasız işçilerin, genç işçilerin grevi. Bu nedenle sahiplenmek, duyurmak boynumuzun borcudur. Bir yanda patron maddi gücüyle sıkıştırırken diğer yanda biz var gücümüz ile bu grevin olumlu sonuçlanması, işyerine sendikanın girmesi, çalışma koşullarının iyileştirilmesi için çalışmalıyız. Bugün Baldur başka gün başka işyeri.. Bu sömürü düzeninde başta kadın işçilerin yaşadığı eşitsizlikler olmak üzere  tüm eşitsizlikler kalkana kadar mücadeleye devam...

Fotoğraf: Evrensel