Lucila Luciani Eduardo, 21 Ocak 1882’de doğdu. Venezuela, Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa’da eğitim gördü ve Ramón Delgado Palacios gibi ünlü eğitmenlerden piyano ve keman dersleri aldı. Ülkesi dışında hem özel hem de halka açık konserler verdi. 1909’da Venezuela’ya döndü, evlendi, sekiz çocuğu oldu. Luciani kariyerine dergiler ve gazeteler için tarihi ve kadın haklarını savunan makaleler, edebi eleştiriler ve denemeler yazarak başladı. Birkaç kısa öyküsü yayımladı, 1919’da çıkan ilk kitabı “Boyacá Savaşı: Askeri ve politik önemi” ile 1920’lerin başında Venezuela Tarih Akademisi ödülünü kazandı. 1928’de İnter Amerikan Kadın Komisyonu (CIM) kurulduğunda Luciani, açılış delegelerinden biri olarak atandı. Aynı yıl kadın sorunları ve haklarını ele alan Iris dergisini yayınlamaya başladı ve 1941’e kadar yönetmenliğini sürdürdü.

Eşi 1931’de öldüğünde, Luciani ailesinin yaşamını sağlamak için öğretmenliğe başladı. 1934-1935 yılları arasında Kadın Öğretmen Okulu’nda ders verdi ve 1936’da okulun ilk kadın müdürü oldu. Sonraki yıllarda Dışişleri Bakanlığı’nda kütüphaneci olarak çalıştı. 1939’da Ulusal Kütüphane müdür vekili ve 1940’da Ulusal Tarih Akademisi’ne alınan ilk kadın oldu. Birçok uluslararası konferansta Venezuela’yı temsil etti. 1941’de Venezuela Katolik Konferansı’nın ilk kadın başkanı olarak atandı. Luciani, 8 Mart 1971’de Karakas’ta yaşamını yitirdi.